بیا دست به دست هم این خیابان ها را که روزی رنگین بود قدم به قدم طی کنیم...
بیا از این کوچه ها بگذریم ... به الانش نگاه نکن یه زمانی این کوچه ها جای توپ بازی بچه ها بود ....
بیا از کنار این مغازه ها بگذریم به این حالش نگاه نکن که کرکره های انها پایین است نه ! یه زمانی این کرکره ها تا 12 شب هم پایین نمی امد...
بیا از کنار مردم بگذریم ولی مواظب باش... خشمشان اتش به دامنت نزند... مواظب باش ... زمانی بدون اینکه بفهمیم از کنار چه کسی میگذریم از کنار هم عبور میکردیم ولی امروز باید مواظب باشیم کسی به ما تعرض نکند ، کسی تیزی زیر گلویمان نگذارد....
اری اینجا همان شهر زیباست .... اری اینها همان مردمی ان که اگر فقط ببینند کسی به کمک نیاز دارد به سمتش میدوند ... نظیر انها در این جهان نیست ...
اری این شهر شعله ور در اتش همان شهر ماست .... این بانک است ، این ماشین است .... فقط کمی اتش خشم این مردم شعله به جان اینها کشیده ....
اری اینها همان مردمانی اند که بخاطر ترور دانشمندشان ، سپهبدشان راهپیمایی به راه انداختند.... اینها همان مردم متحدند....
اری اینها هنرمندان ما هستند که یکی پس از دیگری از کشورمان میگریزند....
اری این همان پرچم ماست که هر ساله در مسابقات جهانی ان را با افتخار بالا میبریم ... حال کمی سوخته است...
اری سال قبل بخاطر ترس از یک بیماری ویروسی به مدرسه و دانشگاه و محل کار نمیرفتیم امسال از ترس مردم...
تعجبی ندارد که، نترس ! ارام گیر....اری کمی ترسناک است ...
اری قلم من خشکیده است ... توانایی برای نوشتن ، برای خودم بودن را ندارم .... اری شب ها از صدای داد و فریاد به سختی میتوانم بخوابم....
اری نمیتوانم تلوزیون را روشن کنم ، گوشی را نگاهی بیندازم... با هر بار نگاه کردنشان تلنباری از غم و اندوه به دلم روانه میشود....
اینجا کجاست؟ اینجا دنیای ماست دیگر که چند روزه به ویرانی کشیده شده تو اینجا را نمیشناسی؟ برای تو نااشناست؟ ....
اری از اشک های تمساح جمیعی از کسانی که باعث این حال و روز معیشت ما ، اقتصاد ما ، تحریم های ما ، ممنوعیت های ما هستند باید ترسید
ما کی محتاج اشک تمساح شدیم که خود نفهمیدیم ....
حکومتی تحمیلی ، جنگی تحمیلی ، اقتصادی تحمیلی ، تحریم های تحمیلی .... کی تمام میشوند؟ بعد شما مسببین این اتش خشم مردم از آن سر دنیا برای ما اشک تمساح میریزید؟ که چی؟ به فکر ما هستید؟ ! شما که یکی پس از دیگری برای منافع شخصی از کشورتان گریختید ....
موقعی که ما با بدترین بحران های اقتصادی و روانی روبه رو شدیم کجا بودید؟ که از ان سر دنیا برای ما بیانیه صادر میکنید !
